Jedynak? - Forum

Moja Zuza budziła się w nocy po kilka razy, płakała, bo miała kolki, lekko nie było. Julka była już całkiem inna, od 6 tyg. życia przesypiała całe noce, w dzień nie stwarzała problemów. Wojtek za to był bardzo podobny do Zuzi dał nam popalić, dał nam popalić niestety. Nikt nie powiedział, że z dziećmi jest lekko, ale z drugiej strony dają nam porzecież tyyyyyle radości. 

Co nie znaczy, że nie rozumiem ludzi, którzy mają tylko jedno dziecko. Rozumiem, że ktoś może nie mieć warunków, aby mieć kolejne!

Ja też nie zdecydowałam się na dwoje "za jednym zamachem" i troszkę żałuję, ale myślę, że sytaucja, w której julka będzie o 4 lata starsza od swojego brata lub siostry też będzie miała wiele plusów.

Julka też jest wymagającym dzieckiem. O ile w niemowlęctwie była mega spokojna, o tyle teraz nadrabia to w dwójnasób! Ale takie są przecież dzieci:)

Jestem jedynaczka i nie odczuwam egoizmu ze strony mojej mamy,ze nie chciala miec wiecej dzieci,mlodo mnie urodzila-widocznie miala silna traume. Kazdy ma rpawo decydowac o tym,ile chce miec dzieci i czy podola wszystkiemu co zwiazane z wychowywaniem dzieci.

Poniewaz jako jedynaczka odczuwam brak rodzenstwa,zawsze chcialam miec dwojke dzieci i tak tez sie stalo...roznica pomiedzy dziecmi bedzie wynosila 3 lata uwazam,ze roznica w sam raz jedno juz odchowane,potrafi sie zajac soba i rozumie,a takze na pewno pomoze jak poprosze. Wiem,ze trud wychowania to ciezki kawalek chleba do zgryzienia-ale ja zawsze chcialam miec dwojke dzieci i tego marzenia sie trzymalam i je spelnilam.

Po prostu ludzie maja rozne powody by miec tylko jedno dziecko,i trzeba to uszanowac.

Mam siostrę o 6 lat młodszą i to już jest za duża różnica! Dogadałyśmy się dopiero jak ona skończyła 16-17 lat. Wcześniej w ogóle dla siebie nie istniałyśmy. Dlatego my tak wyskoczyliśmy z dzieckiem po dziecku. Nie żałuję bo nam się trafiły anioły (tzn potrafią być dziećmi - ale w nocy śpią, z pieluchami zasikanymi mogły chodzić, na słowo nu nu czy "nie wolno" odchodziły nawet od miseczki ze słodyczami)... Nie miałam problemów i uniknęłam zazdrości starszej. Tzn teraz się troszkę odzywa ale też nie jakoś specjalnie.

Ciężko było - jest. Nie powiem. Jedna waży 15 kg a druga ponad 10 kw Był taki okres, że Madzia pomimo, iż chodzić umiała to po schodach nie chciała (lub może ja nie chciałam jej puścić) i nosiłam obydwie jednocześnie a do tego jeszcze zakupy, pieluchy, picie, kurtki i inne... Ludzie strasznie mi współczuli a inni gratulowali odwagi a ja nie czuję się jakoś specjalnie zmęczona... Jak spotykam się czasem z innymi mamami ruchliwych dzieci, to one patrząc na mnie mi zazdroszczą...

Mnie troche drażni tłumaczenie rodziców że po to mamy dzieci byśmy nie byli ,,sami na starość,, to troszkę egoistyczne. Podobnie jak tłumaczenie że po to się ma kilkoro dzieci żeby potem nie były same jak nas zabraknie. To prawda, ale w zyciu nie zawsze jest tak że rodzeństwo ma ze sobą tak świetny kontakt, czasem widują się tylko na święta. Przychodzi czas że każdy ma swoją rodzinę, swoje problemy.

Bycie jedynakiem jest ciężkie ale to nie zawsze tragedia.

Bycie jedynakiem tragedia? Oby spotykały nas tylko takie tragedie!!!

Ludzie mają różne priorytety i różne opinie co do ilości dzieci. Mam trójkę, każde było zaplanowane, upragnione, wyczekane. Nie wyobrażam sobie sytuacji, aby Zuzia miała być sama. Macierzyństwo jest zbyt piękne, aby poprzestać na jednym dziecku, a że jest przy tym mnóstwo obowiązków...Takie jest moje zdanie. 

A że ktoś ma inne...jestem w stanie to zrozumnieć, chociaż dla mnie jest to niepojęte Ale ja mam świra na punkcie dzieci i gdybym tylko mogła na pewno miałabym ich więcej...

Oj nie wyobrażałabym sobie być jedynaczka, mam piatke rodzeństwa i wiadomo ze są chwilę złe i dobre ale jednak to moje rodzeństwo. Mam syna i wiem że bedzie miał rodzeństwo prędzej czy później.

Ja właśnie nie odczuwam tego w ten sposób. Im Mateusz starszy tym bardziej czuję niechęc do samego faktu posiadania więcej dzieci. Nie chce rozdzielać swojej milości na kilkoro dzieci....

Moja siostra twierdziła tak samo. Rozstała się ze swoim mężem, poznała nowego partnera. Teraz ma dwójkę dzieci Syna 10 lat i córkę 1 rok... troszkę spora różnica wiekowa. Z drugiej strony jedno ma ,,odchowane,, więc może zająć sie drugim. Chociaz czasem można zapomnieć żę to strasze też potrzebuje opieki.

Ale miłości Ci od tego nie ubędzie Asiu!:) Akurat miłość ma to do siebie, że im więcej jej rozdajesz, tym więcej jej masz:)

O tak, Ewo! Zgadzam się z Tobą - pięknei to ujęłaś!

Zgadzam się zupełnie!!! Nie rozumiem stwierdzenia - rozdzielać miłość... Gdy była Madzia - kochałam ją bezgranicznie. Gdy pojawiła się Kornelka kochałam bezgranicznie i Madzię i Kornelkę i wiecie co - dodatkowo kocham je gdy są razem - potrafią mnie tak rozczulić niczym najbardziej wzruszający wyciskacz łez w kinie... Gdy się przytulają do siebie, dzielą jedzeniem lub zabawkami albo gdy Madzia płacze, bo Kornelka się wywróciła i ją całuje i głaszcze... Tego wszystkiego nie doświadczyłabym mając jedno dziecko.

Ludzie są różni - każdy ma swoje priorytety i wyobrażenia. Ja zostałam stworzona do rodzenia i wychowywania dzieci bo to najpiękniejsze z możliwych przyjemności i nigdy tego nie będę żałowała!

Nie postrzegam tego w ten sposób. Decyzja o ilości wychowywanych dzieci powinna być podjęta świadomie. Jeśli para decyduje się na jedno dziecko nie widzę powodów, aby nazwyć ją egoistyczną.

To zależy, jakie mają ku tej decyzji powody...

Hm, niektórzy nie chcą mieć więcej dzieci, bo cenią wygodę. Kiedyś koleżanka mi powiedziała, że bardzo mi się dziwi, iż po raz 3 zaszłam w ciążę i to mając tak odchowane dzieci! Ona ma 10 latka i to jej wystarczy, bo jak sobie pomyśli, że znów miałaby wrócić do początków to aż jej się słabo robi, wstawanie po nocach, płacz, uwiązanie w domu to już nie dla niej!

Ja narazie nie zdecydowałam jeszcze, czy Gabi będzie miałą rodzeństwo. Wiele czynników wpływa na taką ważną decyzję i nie jest to napewno egoizm rodziców.

Nie oceniam, ale są powody, które według mnie są egoistyczne, bo będąc rodzicami nie możemy już myśleć tylko o sobie, ale też o dobru dziecka, które mamy...

Na razie na szczęście Mateusz nie pyta o rodzeństwo. To musi być świadoma decyzja nie popychana przez innych. Jeżeli nie czujemy z jakiś tam powodów to trudno nie każdy będzie miał dużą rodzinę i tyle!

Jasne, przecież nikt nie może Ci narzucić posiadania drugiego dziecka, skoro tego nie chcesz.

Ja mam przynajmniej jedno i szokują mnie pary które w ogóle nie chcą mieć dzieci. To jest dopiero przykre a będzie tragiczne za kilkanascie lat jak stwierdzą że nie mają nikogo!