Co z rodzicami na starość?

Moja mama ma swoje mieszkanie w bloku. Narazie jest mloda ale na starosc jestem gotowa nawet wziąć ją do siebie. Nie oddałabym mojej mamusi nigdzie!!!

Mamusi też nigdzie nie oddam... gorzej z tatusiem 

http://familie.pl/Forum-5-74/m40892.html O tu jest wątek gdzie można w sondzie głosować dzis do północy:)

póki co nie myślę o tym co będzie gdy... jak będzie to się wtedy ustali z rodzeństwem kto z nas zajmie się rodzicami. w przypadku teściów sprawa jasna - na miejscu jesteśmy tylko my z Małżonkiem.

rodzina małżona zrobiła tak: dzieci zrzekły się swych udziałów w mieszkaniu na rzecz matki, od razu przepisaono całe mieszkanie jako darowiznę na mojego P. (służebność dożywotnia) i w tym momencie dzieci umyły rączki. jeden syn daje o sobie znać raz dwa razy w roku, jak nie ma za co pić. drugi dzwoni raz w tygodniu, raz w miesiącu przyjeżdża na 2-3 godziny. a córeczka zabiera cała rentę i ma mamusię gdzieś. przychodzi jak coś potrzebuje. i ciągły tekst: dostałes mieszkanie to się babcią opiekuj. kosztem siebie i swojej nowej rodziny(czyli córki i żony). osobiście, gdybym była zmuszona do opieki nad rodzicami to ani ja nie zamieszkałabym u nich, ani oni u mnie - po prostu zamiast pomóc wyrządziłoby to więcej szkody (po 4 dniach pod jednym dachem stajemy się dla siebie toksyczni....). wolałabym wynając coś blisko i być na dochodne, aby pomóc w codziennych czynnościach, porozmawiać, wesprzeć. po prostu być tuz obok. brat? własnych rodziców jest w stanie sprzedać, żeby mieć spokój i mieć. a siostra jeszcze ma pstro w głowie.

nie wyobrażam sobie,by oddać rodziców do domu starców i ich tam odwiedzać podczas,gdy mam warunki do pomocy...poza tym jakoś tak mam przekonanie,że coś im się od nas należy...

Zgadzam się z monaaa71:

Kochane młode mamy! Ja mieszkałam 23 lata z teściami w mieszkaniu 3-pokojowym. Wychowałam 2 dzieci. Nie było różowo! Często zimno i obco. Nie mogłam liczyć na pomoc. I w końcu przestałam. Teraz w tym samym mieszkaniu mieszkam z mężem i moją mamą. Dla mamy jestem służącą. I nie trzeba mi pomagać, "bo przecież ja tak sobie świetnie daję radę". Lata pracy, nauki i doświadczeń. Krótko mówiąć co Mamy dają - to dostają. I nie są to puste słowa. Jeżeli w dzieciństwie i młodości spełniały tylko obowiązek rodzicielski( nakarmić, ubrać i dać większe lub mniejsze wykształcenie) bez  serdeczności , tkliwości i miłości - to i tych trzech ostatnich darów losu nie otrzymają na starość. Często prababcie mają roszczeniowy stosunek do swoich dzieci. Przecież Ciebie urodziłam i wychowałam. I należy mi się szacunek. I mają - tylko szacunek. Wiem trochę to trąci zgorzkniałością. Ale ja mam wiele koleżanek w podobnej sytuacji. I takie sytuacje to standarcik. Często prababcie aby dodać sobie ważności uciekają w wymyslone choroby. Właśnie mam aktualnie taką sytuację . Od grudnia moja Mama trzy razy kazała wzywać karetkę i trzeci raz leży w szpitalu. I dobrze wie co należy mówić lekarzowi aby położyć się na oddział. Tym razem robią jej wszystkie badania - na co tylko się skarży. A ja się cieszę, że nic złego nie ma w wynikach i będę miała czarno na białym, że nie choruje. A ma tylko dolegliwości kobiety 85-letniej. I zgodnie z zaleceniami koleżanek nie poddaję się jej woli i kaprysom i nie uzależniam się. Mam nadzieję, że nauczona doświadczeniem będę dla moich dzieci lepszą staruszką. Zresztą nauczyłam ich odwagi w wypowiadaniu sądów o moim postępowaniu. Czego mi bardzo brakuje! Pozdrowienia dla wszystkich aktualnych i przyszłych babć.

Moja mama do końca była u mnie..... tata zmarł wcześnie...

nie wyobrażam sobie żeby oddać swoich rodziców , ale rodzice są różni, ja mam szczęście

Ja również nie oddałabym rodziców, jeśli bedzie trzeba zaopiekuje sie nimi.

Nigdy nie oddałabym rodziców to pewne!

Najlepiej samemu się nimi opienować niż ufać komuś, kto podobno "lepiej" się nimi zaopiekuje. (wymoderowano)  Rodzine to skarb który trzeba szanować za wszelką cenę