Matka pozywa dzieci o alimenty

Uważam że rodzice powinni pozywac dzieci o alimenty wtedy gdy dzieci nie pomagają starszym i niedołężnym rodzicom. To nie jest tak ze tylko się bierze. jesli cos od kogos bierzemy , musi również dać. nie wyobrażam sobie takiej sytuacji - oczywiście jesli rodzic spełnial swoj obowiazek wobec dziecka. bo nie pisze tu o sytuacji gdy rodzic latami nie interesował się co z jego dzieckiem, a potem nagle przpomniał sobie że je ma i żąda od dziecka pieniedzy na swoje utrzymanie...

zgadzam się z powyższą wypowiedzią!!!!

W w przytoczynym przykładzie ewidentnie widać, że niestety kiepsko mama wychowała synów. Nie ważne czy jest w tym jej wina. Może była zbyt dobrą  lub złą mamusią, ale wychować się jej nie udało. To upakarzjące, żeby rodzic prosił o alimenty.

upakarzajace?- myślę, że nie zawsze, czasem bywa, że rodzic jest chory i nie daje sobie rady, dlaczego dzieci nie mają pomóc? 

Tak łatwo się zapomina, że rodzice tyle dali dzieciom. Jak najbardziej popieram wypowiedź aluny!!!!

Znam takie przypadki kiedy rodzice starali sie aby dzieci mieli wszystko, żeby skończyły szkołe i mieli to co rówieśnicy, żeby nigdy nic im nie brakowało a teraz gdy maja swoje rodziny nie doceniaja rodziców, którzy zawsze o nich dbali i którzy teraz nie bardzo sobie radzą finansowo!...ja nie wiem jak tak można....

Dziwi mnie fakt że synowie nie utrzymują kontaktu z matką? O czymś to świadczy? Dodam, że sama stwierdziła ,, rodzina zwasniona od lat'' Może to kolejny z jej strony zaczepny czy, aby dalej podkręcać zwaśnione strony :) Owszem alimenty powinny być dla rodziców ale tylko w sytuacji, kiedy sami sobie nie mają nic do zarzucenia, poza tym dorośli synowie mają napewno własne dzieci na które muszą łożyć. Zalezy czy babka jest chora a chora. Są babcie które pomimo swojej choroby pracują pilnując dzieci i nie proszą swoich o pomoc. A są takie co wolą łapę wyciągnąć po cudze niż samemu zapracować. Jedno jest pewne zapracowała na to , że synowie mają ja w przysłowiowej d.......... i w tym wszystkim też trzeba mieć obiektywizm, dodam Kasiu że nie wszyscy rodzice poświęcają się dziecim.

Zgadzam się. Nie wyobrażam sobie, żebym ja jako córka zostawiła swoich rodziców samych na starość i nie interesowała sie ich losem. To samo dotyczy rodziców mojego męża.