Wspólne życie pod jednym dachem wnuków z dziadkami - Forum

mieszkamy razem z męża mamą już ładnych pare lat i nawet jak Sylwia przyszła na świat to nasze relacje zostały takie same;)jedyne co grozi to mocne przywiązanie dziadków do wnusi;)(oczywiście zaleźy też od rodzaju dziadków)

 To przywiązanie juz jest hehe:))

ale jak zamieszkacie razem to sie pogłębi;)

Ja mam złe doświadczenia związane z mieszkaniem pod jednym dachem z dziadkami. Może w moim przypadku była to kwestia tego, że byliśmy ściśnięci w małym mieszkaniu a nie jak u Ciebie w domu.

Nieważne czy osobne mieszkania jest to wciąż mieszkanie pod jednym dachem. Nawet jeżeli teraz macie świetne relacje nie znaczy że takie pozostaną pózniej.  Nawet gdy na samym początku jasno określice granice może być różnie. Nie koniecznie także może być bardzo zle. To wszystko zależy od tego jacy teściowie są ludzmi i także to czy będziecie angażować ich we wszystko. 

Relacje bywają różne. Dużo zależy również od dziadków. Z moim obserwacji wynika, że jeśli dzieci są małe to jest OK, ale w miarę wkraczania w dorosłość dzieci, a raczej młodzi ludzie lubią mieć więcej swobody i niezależności i nie zawsze akceptują "wtrącanie się" dziadków. A dziadkowie z racji sporej ilości wolnego czasu lubią "pouczać" swoich wnuków.

Ale tak jak mówię, wszystko zależy od relacji, wzajemnego przywiązania i poszanowania drugiego człowieka i jego poglądów :)

Relacje dziadków z wnukami sa lepsze niż dziadków z rodzicami , czyli dziecmi.

w moim przypadku- NIGDY W ZYCIU.

To jest nie dobry pomysł. Ja mieszkałam z teściową 23 lata. Z tego 21 lat z dziećmi. I wcale nie było łatwo i przyjemnie. Ale tak musiało być, bo nie miałam innego wyjścia. A moich łez wypłakanych w kącie nikt nie widział, bo nie chciał i ja też nie dawałam po sobie poznać jak było mi źle.

Nie raz miałam ochotę wszystko rzucić ale nie miałam gdzie pójść. Właściwie to miałam mamę z trzema pokojami. Ale byłoby to z deszczu pod gorszą rynnę. Dlatego uważam , że lepszy kąt ciasny ale własny!!!

Nie wiem czy moja wypowiedz sie bedzie liczyla bo ja mieszkalam z dziadkami od urodzenia i mnie wychowywali. Raz bywalo lepiej raz gorzej. Jako dziecko bylo mi fantastycznie i wogole ale w okresie dojrzewania no to tu juz byl problem,momentami bywalo ciezko. Moje odczucia nie sa nia zle, ani dobre. Sa rzeklabym obojetne. Szczerze mowiac patrzac z punktu ja i moja rodzina kontra mieszkanie z moim tesciami lub moja babcia zdecydowanie odpada. Babcia ma ciezki charakter i predzej bym poszla mieszkac nawet do komorki (jej zlote rady momentami mnie doprowadzaja do szalu). Do tesciow nic nie mam ale tam mieszka jeszcze brat i siostra meza i byloby nas zdecydowanie za duzo. Dwa swoja rodzina to swoje problemy i nie mialabym ochoty zeby mi ktos jeszcze sie wtracal w zycie i wychowywaanie dzieci.

Moja kolezanka z mezem i dzieckiem mieszkaja w bloku -2 pokoje z kuchnia. Mama jest po udarze juz iles lat ale pewne zmiany zostaly ale i tak widze jak sie mecza. Babcia by chciala troche wiecej uwagi aby skupic na niej i widze ze male dziecko jej troche ciazy. Ogolnie to mieszkanie ma moze z 40 m kw z czego dziecko do zabawy ma 2 metry kw przedpokoju i 12 m kw pokoju do zabawy. Jest to bardzo malo i wszyscy sie mecza strasznie. A jeszcze wiadomo dziecko rosnie i nie wiem jak dwoje doroslych i dorastajace dziecko chca mieszkac na 12 m kw. bo duzy pokoj zjamuje babcia(sa na jej granuskzu, wiec zrozumiale ze ona dyktuje warunki). Tutaj babcia od rauz zapowiedziala, twoje dziecko ty chcialas wiec teraz sie martw i wychowuj mnie nic do niego. Ogolnie tam bardzo napieta sytuacja panuje zreszta. Na jej miejscu jakbym byla to bym zaczela suzkac alternatywy.

Ja mam jedno zdanie na ten temat. Młodzi powinni być/ mieszkać sami. Nieważne, jakie są teraz relacje pomiędzy teściami i Wami. Mieszkanie pod wspólnym dachem napewno to zmieni.

Swiete slowa Zanetko-nie wazne jakie sa relacje najlepiej mieszkac w swoich 4 scianach i tam rozwiazywac wlasne problemy.

Z nami mieszka moj dziadek i zawsze ongerowal w decyzje moich rodzicow... ale to kwestia czlowieka

Mieszkanie kątem u rodziców to jednak coś innego niż w jednym dość dużym domu. Moi rodzice na początku małżeństwa i przez pół roku ze mną, mieszkali u rodziców taty. Potem już osobno, ale mama mamy była na tym samym osiedlu i przychodziła do mnie codziennie, zanim poszłam do przedszkola. Wiem, że babcia potrafi się wtrącać nawet nie mieszkając z moimi rodzicami, inna sprawa, czy jej na to pozwalają 

A czytając opinie innych - teraz Córeczka jest malutka, dobrze mieć alternatywę do opieki nad nią, a perspektywą za 10 czy więcej lat bym się tak nie przejmowała. Może po jakimś czasie się wyprowadzicie i wcale nie będzie problemu.

Ty musisz zdecydować najlepiej w porozumieniu z mężem. Życzę mądrych wyborów 

ja bym nie "ryzykowała", moim zdaniem lepiej mieć mniejszy kąt, ale własny

My mieszkamy w jednym domu z moją mamą i z moim dziadkiem czyli w domu jest nas 4 pokolenia + pies 

My mamy to szczęście że dziadek i mama w ogóle się do naszego życia nie wtrącają, więc nie widzę przeszkód, żebyśmy mieli nie mieszkać z nimi... A teściowa nawet nie mieszkając z nami próbowała nami sterować...

Sami musicie zdecydować czy chcecie mieszkać z nimi bo każdy przypadek jest inny i zawsze można znaleźć plusy i minusy mieszkania z rodzicami :)

mieszkaliśmy z moimi rodzicami ze trzy lata. myślę,że Mikołaj już zawsze będzie z nimi bardzo związny.to widać. Marcel był mały,więc tego okresu nie pamięta.

Coz, ja byłam i jeszcze jestem w takiej sytuacji.

I musze powiedziec temu zdecydowanie nie.

Ale, wiem ze to tez zalezy wszystko od charakteru.

Ja sie z babcia nie dogadam, bo ona by chciała , aby wszystko bylo po jej mysli, a ja nie dam sobie wejsc na głowe...

moje dzieci jak były małe to uwielbiały dziadków z którymi mieszkamy a teraz są już dorosłe tzn Piotr ma jeszcze 16lat  i strasznie ciężko im się dogadac z moja mamą, wiadomo poglądy już nie te i czasy się zmieniły, ale wszystko ma swoje dobre i złe strony.

nie byłam nigdy w takiej sytuacji, ale w życiu bym na to nie poszła.

znajomi z dziećmi mieszkali z dziadkami. miałobyć pięknie, dziadkowie przecież pomagali przy wnukach. w końcu się wyprowadzili do własnego mieszkania, ale od babci nigdy się nie uwolnią.  ta kobieta wiecznie ich kotroluje i dalej chce żeby było po jej myśli. dorosła córka z własną rodziną musi się teraz spowiadać z każdego wyjścia z domu, a jej telefon wiecznie dzowni. 

także jakie by te relacje nie były na początku, później mogą się zmienić.