STARA MIŁOŚĆ NIE RDZEWIEJE!?

...zostawiać drugą połówkę, dzieci, to co się przez lata tworzyło - nie, ale takie wspomnienia, nie tylko przy spotkaniach fizycznych, wracają ...zawsze o Tym Kimś pomyślimy , chociaż nie zawsze miło...

czasami wracam myślą do chłopaka, za którego o mało nie wyszłam za mąż, chociaż nigdy Go nie spotkałam...uciekłam od Niego i od tego związku... byłam za młoda -  kochałam Go/ a może tylko wydawało mi się / , ale czegoś się bałam, a jego rodzice już umówili termin ślubu...

zachowałam fotki chłopaków, w których podkochiwałam się i czasami oglądam je i wspominam...

"stara miłość nie rdzewieje" - coś w tym jest...

A ja rozumiem, jak się kogoś bardzo kochało i długo z Nim było, to jak się go spotyka to te wspomnienia wracają i są bardzo silne, chociaż myśle że mnie by sam widok nie wystarczył, by wróciły tak silne emocje, ale rozmowa, wspominanie wspólnie spędzonych chwil, na pewno przywróciło by to wszystko i to wcale nie znaczy że się go nadal kocha. Po prostu ma się tą swoją wspólną historie, która kiedyś Nas łączyła i która zawsze gdzieś tam będzie w Nas żyła.

Ja też to znam z filmów ;)

Ja też rozumiem sytuację Isi.

Mam to szczęście, że jestem z mężczyzną, którego pokochałam pierwszą miłością. może dla niektórych zabrzmi to śmiesznie, bo poznałam go mając 29 lat. Wcześniej to były zauroczenia, albo mi się wydawało czy tez sobie wmawiałam, żeby kogoś mieć. dopiero jak spojrzałam w niebieskie oczy mojego M. to dostałam obuchem w łeb i od tamtej pory wiem co to prawdziwa miłość :)

Może i prawda tyle że ja w chwili obecnej nie wierzę w miłość. Potrzebuję jeszcze czasu.Po prostu boję się.

Na widok osoby, w której byłam zakochana, nadal serce bije.

Coś w tym jest.. Kocham mojego męża dojrzałą miłością, nie wyobrażam sobie życia bez niego, mamy dziecko- cały nasz świat.

Ale czasami w bezsenne noce ktoś pojawia się w moich myślach, to taka miłość nie do końca spełniona, podsycona bólem, szaleństwem, ulotnymi chwilami.. nie wiem co by było gdybym go spotkała.. nie chcę go spotkać.. na szczęscie mieszka prawie na drugim końcu świata..

...coś w tym jest...

A ja jestem z moją pierwszą prawdziwą miłością :)  Byli "po drodze" inni partnerzy, ale w sercu zawsze był On :) Mieszkaliśmy blisko siebie i ja odkąd pamiętam miałam słabość do Niego, zawsze miałam motyle w brzuchu na samą myśl o Nim :) Wiem, że gdybym poślubiła kogoś innego, nigdy nie byłabym szczęśliwa. Zawsze tak bardzo mi go brakuje kiedy wyjeżdża ( a taką niestety ma pracę, ze wyjeżdża bardzo często).

O, ja też jestem w takiej sytuacji, mój Mąż to moja pierwsza wielka miłość!

coś z tym jest że stara miłość nie rdzewieje :)

A z tym wchodzeniem dwa razy to tej samej rzeki mogę się zgodzić i nie zgodzić :D zależy do której rzeki :)

jak poznałam swojego męża byłam w związku, on też.

wręcz natychmiastowo zostaliśmy parą i zostawiliśmy swoje poprzednie sympatie.

po kilku miesiącach rozstaliśmy się i każde poszło w swoim kierunku a ja zaczęłam się znowu spotykać z poprzednim chłopakiem i olśniło mnie jaką idiotką jestem :D

długo to nie trwało bo po miesiącu wróciliśmy do siebie z powrotem i tak już jesteśmy razem i nie wyobrażam sobie bym miała go stracić jeszcze raz... mimo tego że jeszcze wtedy między nami nie było nic tak strasznie poważnego a rozstaliśmy się na chwilę to mam do siebie żal że mogliśmy wszystko spieprzyć bo przecież tak dobrze nam ze sobą już tyle lat :)

sentyment zawsze jakiś jest i szybciej serce zabije czasem na wspomnienia takich szczenięcych lat ale jednak coś sprawiło że jestem tu z mężem a nie z tamtym i nie zastanawiam się co by było gdyby...

nie mieliśmy się okazji później spotkać i podejrzewam że teraz bym po prostu przeszła obok niego bo jestem szczęśliwa :) 

i mimo tego że weszłam do tej samej rzeki i to podwójnie :P to nie żałuję bo dobrze jest jak jest :)

Hmmm...

dziwne zeby rdzewiała:)

skoro poswiecamy komus cały swoj czas, dajemy czastke siebie, to w jakims stopniu, ta osoba bedzie gdzies siedziała w sercu... - ale to tez zalezy chyba od sytuacji...

Albo mamy spokojną miłość, bez szczególnej namiętności, ale za to bezpieczną...

Albo poryw namiętności, szaleństwa, wariackiej miłości, ale wtedy trudno się w tym doszukać spokoju...

Moje małżeństwo jest takimk przykładem:)

Najpierw byliśmy parą w podstawówce, a po 2 latch rozłąki wróciliśmy do siebie i tak trwamy od '98

...obie warto przeżyć...

nio...w sumie tak...tylko, co potem? żartuję!

Coś chyba w tym jest. Moją pierwszą miłościa był chłopak z którym chodziłam do jedenej grupy w przedszkolu. W podstawówce sie nie widzieliśmy bo chodziliśmuy do innych szkół, ale za to w gmnazjum byliśmy w jednej klasie. Na ognisku z okazji ukończenia gimnazjum zostaliśmy parą. Chodziliśmy ze sobą ponad 7 lat i pobraliśmy się. Teraz mamy śliczną, kochaną córeczke i jesteśmy bardzo szcześliwą rodzinką.