Jak Wasza psychika w tym ciężkim czasie? - Forum

Coś mnie trzyma za gardło, jeszcze nie wiem co

Mnie dziś też..! Zdołowało mnie to, że tata ma urodziny, a znów się nie zobaczymy. U mamy 15 marca też nie byłam.. A to było miesiąc temu... Teraz też nie... Ech... Ja już chce normalność.. Ale na to przyjdzie nam poczekać... Koronawirus nauczy ludzi pokory.. 

A ja w tym całym zamieszaniu koronowirusowym zapomniałam o naszej 45 rocznicy ślubu. 

A co na to mąż?

Nic. Bo mężowie nigdy nie pamietają. 

A ja wczoraj poczułam że żyję...w pracy byłam. Umęczyłam się na urlopie

Haha cała prawda

Trochę rozdrażniona jestem, wszystko mnie denerwuje..  Chyba za dużo od rana informacji w TV oglądam... 

Szczerze powiedziawszy to zaczynam mieć dość siedzenia w domu, chętnie bym gdzieś wyjechała już, bosze kiedy ta zaraza się skonczy

Nie poddawać się, Musimy to przetrwać Jeszcze bedzie normalnie....też mam dosyć

Jeszcze trochę to się przyzwyczaimy do sytuacji.   Najgorszy jest strach.. wszystko dobrze jak siedzi się w domu gorzej jak trzeba gdzieś wyjść.  

Każdy ma dość. Ja dziś w miarę. Wczoraj byłam u rodziców i lepiej mi... 

Ja od wczoraj jestem dziwna jakaś. Niby nie przejmuję się , ale jestem senna i nic mi sie nie chce. Mam dość siedzenia w domu. Na działkę nie jeżdżę bo zimno. Nie lubię zimna. Pichcić tez mi się nie chce. Nawt na balkonie nie siedze , bo wieje strasznie. Musze zrobic sadzonki pelargonii i też mi się nie chce. Obłęd!!!

Jutro idę sama do sklepu. Do Biedronki, Carrefoura, Rossmanna i apteki. Tak wielu sklepów nie odwiedziłam za jednym razem od bardzo dawna. 

Wańdziu, to jest silniejsze od nas Nie można ot tak sobie powiedzieć , że się nie przejmuję yje to w naszej świadomości Mam to samo,dzisiaj dopiero wstawiłam pranie bo musiałam ,zmyłam podłogi i odkurzyłam bo musiałam Ogarnia nas apatia , bo końca nie widać tego świństwa i musimy sobie sami z tym poradzić 

I mnie dopada ciraz częściej to, że robię, bo muszę... Zero radości życia... Psychika tak czy inaczej odczuwa to wszystko... 

Jestem sparaliżowana strachem,u nas rośnie liczba zarażonych Będę wychodzić tylko w ważnych sprawach 

Ja aż tak to nie... Choć niedaleko mnie też przypadki zakażenia... Też odczuwam strach. Ale staram się funkcjonować normalnie. U nas się uspokoiło trochę.. Ale w sąsiednich powiatach wciąż sporo zakażonych... Czego my doczekaliśmy?? Człowiek człowieka unika... 

Dzisiiaj " naładowałam akumulatory" na parę dni, bo ostatnio dopadła mnie jakaś apatia. Byłam na spacerze w lesie, pospacerowałam wzdłuż jeziora, trochę posiedzieliśmy z mężem na pomoście i oglądaliśmy jak młody piesek bada piasek na plaży.

Może to nas "dopadło" żeby Człowiek człowieka dostrzegł i go zapragnął. Gdy oglądam uzupełniając albumy, były rodzinne spotkania, gościny na 10-15 osób. A teraz??? Każdy sobie "rzepkę skrobie", goni za kasa, bo trzeba zmienić meble, samochód itp A teraz wszystko stanęło i przyszedł czas na refleksję, że to nie ważne, że w kazdym momencie może nas nie być i po co to wszystko było...Ludzie zapomnieli co jest ważne.

Od samego początku dziwi mnie to wszystko. Przy gruźlicy, która co roku pochłania do 1000 osób, nikt nie zamyka szkół, firm, kin , teatrów. Nie każe nosić maseczek i rękawic. Gdzie tu logika???