Bałagan w pokoju....

każdy dziecko z wiekiem dorośnie do czystosci,czy pożądku w pokoju...Gdy się znajdzie na dziecko więcej czasu to zrozumi ,,..

-albo po prosyu żona zrobi to za niego!!!

no nie wiem czy dbanie o porządek to kwestia dorosłości... razczej wychowania i osobowości.

ja np. z dziecmi lubię sprzątać,i wiem że co dzień jest czysciej 

to na pewno, ale chyba jest też trochę tak, że przychodzi taki czas kiedy bałagan zaczyna "uwierać". chociaż są pewnie i tacy, którzy całe życie tłumaczą sobie, że tylko w artystycznym nieładzie potrafią coś znaleźć

damy radę  Kiedyś taka pani w radiu narzekała na męża  bo pił i brudził w domu , co tylko się da , ona się już nie martwi i mówi tak: alleluja i do przodu :)

tak,takie typy mam na myśli.

A ja prostu przestałam prać i sprzątać jego rzeczy - po 2 tygodniach był TAKI bałagan, że łaskie postawnił wszystko mój kochany syn ogarnąć, bo się gubił. :P No i nie miał już w czym chodzić. :D

A ja, tak jak już pisałam w innym wątku, robię zdjęcia bałaganu w pokoju 14 latka i stwierdzam, ze mu na Facebooku zamieszczę, żeby koledzy i koleżanki jego sweet focie poogladali... Wiecie co - działa, chociaż nigdy tego nie zrobiłam :-) Teraz tylko rzucam hasło - za 15 minut robię zdjęcia i mam porządek :-) 

z jednej strony z poczuciem estetyki się człowiek rodzi albo nie, jednak 14 lat to bardzo "delikatny" wiek, więc bardzo prawdopodobne że z tego wyrośnie.

Uważam, że to znakomity pomysł. Po prostu świetny. Do dzisiejszej młodzieży jakby mało co dociera. Tłumaczenia, krzyki, nerwy - po co? Pomysł ze zdjęciami i wrzuceniem na FB - Super!

Z tym bałaganem widzę ,że  to wszędzie -moje dzieci też nabałaganią a sprzątać potem nie chcą tylko się spierają kto więcej nabałaganił.Wcześniej sprzątałam po niech ale powiedziałam dość muszą sprzątać po sobie !

Ja to bym z tymi fotami na facebooka uważał. Moi znajomi zrobili kiedyś swojej córce podobny numer, to w rewanżu (z resztą słusznie) dostali to samo. Poranna fota matki z rozczochranymi włosami trafiła w internet. Dała matka dziecku przykład i tego nauczyła, więc sama sobie winna. :)

Jeśli chodzi o mojego syna, to uczony jest  samodzielności, odpowiedzialności i poszanowania innych. W swoim pokoju może bałaganić ile tylko mu się podoba. Może trzymać wszystko na podłodze, może przemieszczać meble według uznania, może zrywać tapety ze ścian i chlapać wkoło farbą. Tylko że jak sobie urządzi, tak będzie mieszkał i nikt w ewentualnym remoncie mu nie pomoże - będzie winien sam odnawiać za kieszonkowe, o ile oczywiście "twórczy chaos" będzie go uwierał. Mając to w świadomości, jakoś nic nie robi i pokój wygląda wzorowo. Jeśli zaś mowa o części wspólnej mieszkania, to obowiązuje go całkowite poszanowanie i także nie ma z tym żadnych problemów. Wszystko jest kwestią poważnego podejścia do dziecka - jak do myślącego człowieka, a nie jak do niewolnika (czy osoby niedorozwiniętej) potrzebującego instrukcji.

Kuba ma wielkie opory przed sprzątaniem. Co mu sie dziwic jak ja wolałam zrobic to bo uwazałam ze pójdzie szybciej i lepiej. Teraz przybywa Kubusiowi obowiązkow, buntuje sie ale malymi krokami dojdziemy do sukcesu.

Filip jest mistrzem w expresowym robieniu balaganu, niechętnie sprząta ale sprzątamy razem w formie rywalizacji np kto więcej zabawek sprzątnie do 'swojego' pudełka :) młody wtedy jest zadowolony bo mógł posprzątać szybciej niż mama

jak ja posprzątam w pokoju i naciesze się widokiem porzadku wystarczy 5 min i jest znów to samo tez tak macie ? 

BoCin, tak jak napisałam wcześniej - jeszcze nie zdażyło się, żeby była konieczność ich wrzucenia Sam straszak działa.

Popieram Cię co do drugiego rozwiązania, które czasami stosuje od poniedziałku do piatku. Wtedy w pokojach chłopaków mogą dziać się różne rzeczy - nie wnikam, byle mi sie robactwo nie zalęgło, ale na weekend  ma być porządek.

Również tak jak BoCin uważam, ze nie ma przeproś co do zachowywania czystości w częściach wspólnych mieszkania, a naukę można zacząć od prostego odstawienia naczyń do zlewu, przetarcia ścieraczką umywalki po myciu zębów, samodzielnym odnoszeniu rzeczy po kąpieli z łazienki. Od takich drobnych spraw.

Raz w roku robię generalne sprzątanie, o którym informuję strony zainteresowane - na wakacjach jak chłopcy są poza domem. Wtedy wszystko, co według mnie jest niepotrzebne, ląduje w kartonach - NIE WYRZUCAM TYCH RZECZY - i po przyjeździe mają z kilku kartonów zrobić jeden i to mogą zostawić a resztę albo wyrzucają albo przekazują do kontenerów dla potrzebujących.

W bierzącym sprzątaniu, zawsze największy problem stwarzają klocki Lego, których jest ładnych pare kilo. Przy tworzeniu konstrukcji statków kosmicznych lub innch maszyn uzytkowych klocki lądują na ziemi (a podkładka leży obok ) i później jest problem ze zbieraniem "Bo wiesz mamuś, one są specjalnie posortowane żeby później skończyć budować..."Jednak jak pada hasło, "Panowie, dziś odkurzacie" - wszystkie klocki co do jednego są zabrane z podłogi, bo nie podoba im się dźwięk wciąganego klocka do odkurzacza... Jak ja odkurzałam - mieli to w poważaniu

Jak Krzyś był mały to zastałam go na "sprzątaniu". Kiedy weszłam do jego pokoju, on miał otwartą szafę i z rozmachem wrzucał do niej zabawki. Pytam się "Co Ty robisz???" a on na to " Palę w piecu  "

Ogólnie sadzę, że trzeba mieć dystans do pokoju dzieci - my też kiedyś nimi byliśmy i przyznam szczerze - nienawidziłam sprzątać. To była katorga, którą traktowałam jak najgorszą karę. Pokój zawsze miał być czysty i wysprzątany. Teraz uważam, ze dom jest dla mnie nie ja dla niego.