Problemy z jedenastolatkami - Forum

Polub Familie.pl na Facebooku

Poleć link znajomym

23 odp. Strona 1 z 2 Odsłon wątku: 8530

Ela

Zarejestrowany: 07-07-2008 21:14 . Posty: 8 IP:

2010-01-12 23:40:18

12 stycznia 2010 23:40 | ID: 109733

Czy macie tez podobne problemy z jedenastolatkami...ktorzy na wszystko mowia..nieeeeeeeeeeee..albo zostaw mnie...wyjdz z mego pokoju..itd?

<- 1 2 ->

1
jkm

Zarejestrowany: 02-04-2008 09:40 . Posty: 4222

2010-01-12 23:48:12

12 stycznia 2010 23:48 | ID: 109739

hmm jakoś tak mi się z moimi dzieciakami układało i układa ,że nie było takich problemów zawsze przychodziły pojedyńczo albo stadnie żeby się matce wygadać jak trzeba to i wypłakać i bardzo sobie to cenię z ich strony i szanuję jak coś było nie po ich myśli to trzeba było burzę mózgów przeprowadzać argumentować tłumaczyć a nawet pokazywać na konkretach i się udawało a czasami na kompromis się szło
2
Ela

Zarejestrowany: 07-07-2008 21:14 . Posty: 8

2010-01-12 23:54:10

12 stycznia 2010 23:54 | ID: 109742

Nie wiem..moze u mnie jest to,ze moj syn jest jedynakiem....
3
jkm

Zarejestrowany: 02-04-2008 09:40 . Posty: 4222

2010-01-12 23:59:15

12 stycznia 2010 23:59 | ID: 109747

wiesz w drużynie raźniej i mogą sami ze soba pogadać a jeszcze te starsze młodszą siostrę mają więc jeszcze nad nią czasami muszą zapanować
4
Marcin1984

Zarejestrowany: 22-09-2009 11:00 . Posty: 2879

2010-01-14 09:33:25

14 stycznia 2010 09:33 | ID: 110904

Korzystając z okazji Jak myślicie, jak najlepiej można sobie poradzić z buntem nastolaktów?
Familie rządzi, Familie radzi, Familie nigdy Cię nie zdradzi
5
jkm

Zarejestrowany: 02-04-2008 09:40 . Posty: 4222

2010-01-14 09:42:54

14 stycznia 2010 09:42 | ID: 110920

zależy czego bunt dotyczy ale zawsze i najlepiej jest rozmawiać wyjaśnić wszystko indywidualnie z każdym biorącym udział w konflikcie i potem konfrontację przeprowadzić pokazać co i jak i do ugody można wspierać się przykładami ale takimi uzasadnionymi rodzić jeśli ma konflikt z dzieckiem też musi go dokładnie i z szacunkiem wysłuchać nie mówić tylko "nie bo nie" musi sie sam nauczyć rozmowy ze swoim dzieckiem i słuchania tego co ma ono do powiedzenia dziecko musi czuć się równorzędnym partnerem w rozmowie
6
osa

Zarejestrowany: 26-11-2009 14:35 . Posty: 998

2010-01-14 11:32:47

14 stycznia 2010 11:32 | ID: 111210

Nie nie mam takiego problemu, córka jest faktycznie bardziej wrażliwa i drażliwa, ale staram się z nią mieć zawsze kontakt słowny, rozmowa, wspólne robienie np.ciasta. Myślę, że należy za wszelką cenę znaleźć kontakt z dzieckiem, może wspólny spacer a czasem wyjazd otworzy nastolatka na rozmowę.
7
Ela

Zarejestrowany: 07-07-2008 21:14 . Posty: 8

2010-01-14 22:32:55

14 stycznia 2010 22:32 | ID: 111767

Odpowiedź na #3
To chyba moge Ci pozazdroscic:)
8
Ela

Zarejestrowany: 07-07-2008 21:14 . Posty: 8

2010-01-14 22:38:31

14 stycznia 2010 22:38 | ID: 111777

Odpowiedź na #6
Oczywiscie rozmowy sa wazne..tak samo jak i wyjazdy czy tez wspolne pieczenie ciasta...ale niestety nie zawsze to pomaga...i co wtedy....Czy kary pomoga? Akurat u nas widze,ze nie...tak wiec co robic w takiej sytuacji?Rozmawialam z nauczycielka...ktora stwierdzila..ze najlepiej nie reagowac...odczekac...i co dalej,jezeli nic sie nie zmienia?
9
usunięty użytkownik

2010-01-14 23:23:09

14 stycznia 2010 23:23 | ID: 111828

mój ma na razie 20 miesięcy i też już jest wszystko na "nieeee" mam nadzieje że mu tak już nie zostanie :)
a tak na poważnie może Twojemu synowi potrzebna jest męska rozmowa?
10
jkm

Zarejestrowany: 02-04-2008 09:40 . Posty: 4222

2010-01-15 10:51:26

15 stycznia 2010 10:51 | ID: 112123

Ela napisał 2010-01-14 22:38:31
Odpowiedź na #6Oczywiscie rozmowy sa wazne..tak samo jak i wyjazdy czy tez wspolne pieczenie ciasta...ale niestety nie zawsze to pomaga...i co wtedy....Czy kary pomoga? Akurat u nas widze,ze nie...tak wiec co robic w takiej sytuacji?Rozmawialam z nauczycielka...ktora stwierdzila..ze najlepiej nie reagowac...odczekac...i co dalej,jezeli nic sie nie zmienia?
a czy twój syn ma autorytety wśród dorosłych może poszukać i jeśli da radę taka osoba mogłaby do niego dotrzeć albo ktoś przed kim duży respekt czuje i niech pogadają tylko ty najpierw nakreśl problem i powiedz o co chodzi a może jeśli nie tak to psycholog szkolny, czy pedagog na początek idź sama pogadaj niech ci doradzą co robić w takiej sytuacji bądź gdzie się udać żeby pomogli i tobie i synowi
11
osa

Zarejestrowany: 26-11-2009 14:35 . Posty: 998

2010-01-15 12:39:05

15 stycznia 2010 12:39 | ID: 112285

Wiesz ja nie jestem zwolennikiem kar i nie stosuję ich. Reakcja Twojego dziecka woła że jest mu z czyms źle, może w szkole nie idzie mu najlepiej, przez to może czuć się gorszy, może z rówieśnikami nie bardzo, a może poprostu Wy nie poświęcacie mu czasu, a rozmowy ograniczają się do ,, jak w szkole, czy wszystko ok?'' no to jak tak, to ok. A może warto syna zapisac na zajęcia dodatkowe np. karate, czy basen. Odreagownie stersu poprzez sport daje dobry rezultat, warto też wysłać chłopaków na wspólny wyjazd w góry. To moje oczywiście subiektywne popozycje, bo nie wiem na co Was stać anie nie wiem jaki status rodziny. Życzę Ci wytrawłości, natomiast stanowczo odradza brak reakcji i przeczekanie, dziwię się, że ta rada popłyneła od pedagoga.
12
Ela

Zarejestrowany: 07-07-2008 21:14 . Posty: 8

2010-01-15 23:12:40

15 stycznia 2010 23:12 | ID: 112904

Odpowiedź na #11
Pod pojeciem kar...mialam na mysli...np.zakaz komputera....itp. Odnosnie szkoly...to uczy sie bardzo dobrze...chociaz twierdzi ,ze chlopcy z klasy wysmiewaja sie ze jest kujonem....w sporcie rowniez sie udziela bo juz od 5 lat trenuje boks..tak wiec moze sie troche odreagowac...nie wiem co mam myslec...To nie znaczy,ze codziennie sa takie problemy z nim....ogolnie jest kochanym dzieckiem...ale jak juz cos nie po jego mysli..to wybucha...Dziwi mnie ,ze do taty tak sie nie zachowuje...ma chyba wiekszy respekt przed nim....
13
Ela

Zarejestrowany: 07-07-2008 21:14 . Posty: 8

2010-01-15 23:16:44

15 stycznia 2010 23:16 | ID: 112920

Odpowiedź na #10
Dzieki za super rady....tez tak mysle,ze najlepszym sposobem bedzie rozmowa z psychologiem:)
14
osa

Zarejestrowany: 26-11-2009 14:35 . Posty: 998

2010-01-16 22:42:52

16 stycznia 2010 22:42 | ID: 114158

A ja uważam, że problem leży po stronie rówieśników, czyli wyśmiewanie się. Brak akceptacji ze starony kolegów. A może warto zmienić mu szkołę?
15
jkm

Zarejestrowany: 02-04-2008 09:40 . Posty: 4222

2010-01-16 22:57:55

16 stycznia 2010 22:57 | ID: 114168

Ela napisał 2010-01-15 23:12:40
Odpowiedź na #11Pod pojeciem kar...mialam na mysli...np.zakaz komputera....itp.Odnosnie szkoly...to uczy sie bardzo dobrze...chociaz twierdzi ,ze chlopcy z klasy wysmiewaja sie ze jest kujonem....w sporcie rowniez sie udziela bo juz od 5 lat trenuje boks..tak wiec moze sie troche odreagowac...nie wiem co mam myslec...To nie znaczy,ze codziennie sa takie problemy z nim....ogolnie jest kochanym dzieckiem...ale jak juz cos nie po jego mysli..to wybucha...Dziwi mnie ,ze do taty tak sie nie zachowuje...ma chyba wiekszy respekt przed nim....
a jak się układają twoje stosunki z tatą xaviera często dzieci widząc i słysząc jak się do siebie zwracacie jak siebie traktujecie to czerpią z tego wzorce i wydaje im się że też mogą tak postępować i trzeba je wtedy postawić do pionu i powiedzieć że tak nie wolno, że są to niewłaściwe relacje i tak być niepowinno
16
Ela

Zarejestrowany: 07-07-2008 21:14 . Posty: 8

2010-01-18 20:42:05

18 stycznia 2010 20:42 | ID: 115954

osa napisał 2010-01-16 22:42:52
A ja uważam, że problem leży po stronie rówieśników, czyli wyśmiewanie się. Brak akceptacji ze starony kolegów. A może warto zmienić mu szkołę?
Nie wiem czy byloby to dobre...Moj syn jest w piatej klasie...po szostej bedzie musial i tak zmieniac..mysle,ze poczekamy...nie wiadomo jak byloby w nowej...nowi koledzy i nauczyciele...
17
Ela

Zarejestrowany: 07-07-2008 21:14 . Posty: 8

2010-01-18 20:58:00

18 stycznia 2010 20:58 | ID: 115981

jkm napisał 2010-01-16 22:57:55
a jak się układają twoje stosunki z tatą xaviera często dzieci widząc i słysząc jak się do siebie zwracacie jak siebie traktujecie to czerpią z tego wzorce i wydaje im się że też mogą tak postępować i trzeba je wtedy postawić do pionu i powiedzieć że tak nie wolno, że są to niewłaściwe relacje i tak być niepowinno
Moje stosunki z mezem sa dobre..oczywiscie czasami dochodzi tez do drobnych sprzeczek...ale nie padaja zadne obrazliwe slowa..czy cos w tym stylu... Moze powinnam dopisac,ze mieszkamy w Niemczech..Xavier jest tu urodzony...mowi w dwoch jezykach....ale bardzo czesto czuje sie wiecej Polakiem niz Niemcem....i z tego powodu tez nie raz byly zatargi w szkole.....
18
jkm

Zarejestrowany: 02-04-2008 09:40 . Posty: 4222

2010-01-19 13:41:15

19 stycznia 2010 13:41 | ID: 116397

ela poczytaj sobie jeszcze raz rady poobserwuj kiedy syn ma takie "chumory" na nie, może uda ci się tą drogą dojść co je powoduje nasila i wtedy poszukać rozwiązania trzymam za ciebie kciuki
19
Barline

Zarejestrowany: 28-01-2010 12:58 . Posty: 10

2010-02-01 16:02:04

1 lutego 2010 16:02 | ID: 127958

Wydaje mi się,że sytuacja takiego dziecka jest podówjnie trudna,mówi w dwóch językach i czuje sie pół polakiem i pół niemcem. Czyli po prostu nei ma stabilności emecjonalnej.
20
gonrad

Zarejestrowany: 22-01-2010 19:09 . Posty: 158

2010-02-01 16:40:37

1 lutego 2010 16:40 | ID: 128000

Mam prawie 11 latkę w domu. Miewa chumorki, ale nie aż tak.... Generalnie nie zwracanie uwagi na takie zachowania jak najbardziej, tyle że nie raeagowanie na agresję agresją a nie zupełnie przejście nad tym do porzadku dziennego. Ja osobiście zrobiłabym tak... (Miałam podobny problem jak Ola była mala 4 lata). Nie zwracać uwagi na agresje nie dawać się nakręcać i jednocześnie zaangażować dzieciaka w jakieś zajęcia z rodzicami. Zwracać uwagę na dziecko nie na jego zachowania. To jest podstawa. Np jeżeli widzisz że coś go gryzie jest nerwowy, zapytaj co jest nie tak... Powie Ci żebyś wyszła że nie chce cię widzieć powiedz tak. - Słuchaj ja Ciebie bardzo kocham i bardzo cierpie kidy Ty cierpisz.. Ale dopoki ze mna nie porozmawiasz nic Ci nie mogę pomóc. Chcę Ci pomóc jeżeli mi na to pozwolisz... I dać mu przemyśleć nie narzucać się ( bo to też wkurza) Nie dawać się sprowokować... To wszystko sie fajnie mówi, ale wiem co przeżywasz. Do każdego dziecka trzeba znaleźć odpowiedni kluczyk... Nie na każde dziecko to działa... Moja Ola była potwornie agresywna (słownie) kiedy miała 4 lata... Wynikało to z trudnych przejść z wcześniejszego dziecinstwa ( nie będę wnikać jakich) Tak czy owak po prostu z mężem to przeczekaliśmy nie zwracając uwagi na pewne teksty a raczej odwracając jej uwagę . I Nie narzucając się specjalnie... Sama skapitulowała w pewnym momencie. Było łatwiej bo w przypadku 11 latka dochodzą jeszcze hormony. Trzymam kciuki
Pozdrawiam. Gosia mama Oli (ur. 21.09.1999r)i Malwinki (ur 10.01.2007r)

<- 1 2 ->

Mój adres e-mail
Hasło
Zapamiętaj mnie	Zaznacz jeśli chcesz logować się automatycznie

Problemy z jedenastolatkami - Forum

Wątek: Problemy z jedenastolatkami