Dyscyplina – błogosławieństwo czy przekleństwo? KONKURS - Forum

Słowo "dyscyplina" kojarzy się dziś z surowymi zasadami, które obowiązywały w wielu domach w czasach naszego dzieciństwa. Gdy słyszałam, że u kogoś jest dyscyplina, miałam wrażenie, że tam każdy chodzi jak w zegarku i nie ma możliwości popełnienia błędu. Wtedy wydawało  mi się,że tej dyscypliny w moim domu nie ma:), a jednak musiała być, skoro moi rodzice wychowali dzieci na normalnych ludzi. Dyscyplina to po prostu mądre wychowanie, to przestrzeganie zasad, to nauka wzajemnego szacunku i brak zezwolenia na "wchodzenie na głowę".

Kiedy mój mąż afrykańczyk mówi, że w domu rodzinnym miał dyscyplinę, to rozumiem już, w czym ona się przejawiała. Po prostu w tym, że dzieci od samego początku były uczone szacunku, pomagania dorosłym, również szacunku do pracy dorosłych. Te zasady wpajamy naszej córeczce.

I dziś, gdy spotykam się ze znajomą rodziną afrykańską, posiadającą trójkę dzieci, to nie mogę się nadziwić,że w XXI wieku mozna tak doskonale wychowywać dzieci. Tam np. dzieci (w wieku szkolnym) po posiłku wiedzą, że mają sprzątnąć ze stołu, nikt nie musi ich prosić 100 razy. Tam jest wyznaczony dyżur do sprzątania i nie słychać, że komuś się nie chce. Tam rodzina wspólnie omawia ważne sprawy i żadne z dzieci nie powie,że się nudzi podczas takich rozmów. Tam wreszcie, dzieci chodzą z rodzicami wspólnie do kościoła,a potem w domu rozważają Słowo Boże usłyszane podczas Mszy.

Jak słyszę o dyscyplinie własnie w takim wydaniu, to jest to błogosławieństwo. Oby takie błogosławieństwo było wśród moich najbliższych.

Dyscyplina, kojarzy mi się z wojskiem. A w domu dzieciom takiego rygoru nie chciała bym stawiać. W domu trzymamy się pewnych zasad, które też dyscypliną mogą być.Zależy od wysokości wymagań rodziców. Ale nie za dużo bo tego nikt nie jest w stanie wytrzymać. Stawiała bym na szali z jednej strony dyscyplinę z drugiej miłość!

Jednak dyscyplina sama w sobie jest potrzebna. Chociażby dla bezpieczeństwa naszych pociech. By w przyszłości potrafiły się odnaleść w społeczeństwie. Po to aby w przyszłości taki człowiek chociażby do pracy się nie spóźniał. A nie był jakimś rozlazłym człowiekiem z którym wytrzymać ciężko. No choćby taka żona na męża z obiadkiem wyczekuje a ten zagapił się na gołębia pasącego się na chodniku i cudzych starań taki mąż nie docenia..A taka pani nauczycielka z rozbrykaną klasą lekcji poprowadzić nie daje rady. No i co taki uczeń chociażby chciał to się nie nauczy i raczej mu to na dobre nie wyjdzie. A i nauczyciela  szkoda bo nerwy i gardło szybko straci. 

Dyscyplina jest potrzebna chociażby po to, abyśmy potrafili radzić sobie z problemami a nie chować głowę w piasek przy ledwie maleńkich trudnościach.Gdzie piętrzące się kłopoty mogą prowadzić do załamania i upadku człowieka. Pokonywanie trudności rozwija naszą duchowość i psychikę. Pokonywanie problemów jest nieodłączną częścią naszego życia. Bez samodyscypliny nie bylibyśmy w stanie zwlec się rano z łóżka. A co mowa o pokonywaniu większych problemów.

Wedłóg mnie dyscyplina jest błogosławieństwem.

DYSCYPLINA to dla dla rodzica NAJTRUDNIEJSZE zadanie, któremu musi podołać. Odkąd pamiętam z pojęciem dyscyplina miałam zawsze NEGATYWNE ODCZUCIA: dyscyplina zawsze kojarzyła mi się z rygorem, brakiem wolności, stawianymi ciągle wymaganianiami. Dziś, już jako rodzic wiem, że DYSCYPLINA NIE JEST PRZEKLEŃSTWEM, LECZ BŁOGOSŁAWIEŃSTWEM. Ale tylko pod warunkiem UMIEJĘTNEGO jej wprowadzania i stosowania, bo nieumiejętne jej stosowanie będzie rzeczywiście przekleństwem zarówno dla dziecka, jak i dla nas samych: u dziecka będzie wywoływać strach (jak nie gorzej), a u rodzica furię, czy wieczne poczucie winy. DYSCYPLINA jest bardzo trudnym zadaniem dla rodzica, bo wymaga ona od niego zarówno UMIEJĘTNOŚCI stosowania, WIEDZY, kiedy należy ją wprowadzić i KONSEKWENCJI w działaniu. Nie można bowiem od dziecka wiecznie czegoś wymagać, czasem trzeba poprostu odpuścić (chociażby na jakiś czas). Nie można także wymagać od dziecka, czegoś, czego nie wymaga się od siebie samego.  Nie można także jednego dnia wymagać, a następnego dnia całkowicie odpuszczać. Wymagania muszą być także dostosowane do wieku, jak i możliwości dziecka. Dyscyplina jest dla rodzica naprawdę trudnym orzechem do zgryzienia, ale dziecko musi ją znać. Dyscyplina pozwala bowiem dziecku poznać granice, które musi znać, aby mogło prawidłowo funkcjonować w społeczeństwie. Dziecko musi bowiem znać granice między dobrem, a złem, dziecko musi wiedzieć, że aby coś w życiu osiągnąć (i nie chodzi tu tylko o wybitne sukcesy i osiągnięcia), to wymaga to od niego trochę wysiłku, samozaparcia, czyli dyscypliny.

Oj, trudne, trudne zadanie dla rodziców, ta DYSCYPLINA!

a kiedy będą wyniki?

§3

2. Wyłonienie zwycięzców nastąpi najpóźniej do dnia 26.04.2012 r.

Wyniki zostały ogłoszone w artykule: Rodzice! Poradnik do wygrania!. Dziękujemy za udział w zabawie i gratulujemy zwycięcom 

gratulacje. widzę NASZYCH na liście zwycięzców :))) miłej lektury

Duniu, gratulacje;)

Właśnie włączyłam kompika i zajrzałam na wątek, bo Asia widnieje jako ostatnia wypowiadająca się. I zaskoczyła mnie bardzo.

Bardzo dziękuję Redakcji i całej Komisji za wyróżnienie mnie . Bardzo się cieszę. I przyrzekam porady zastosować w życiu codziennym przy wychowywaniu moich ukochanych wnuczek.

Bardzo dziękuję.

Duniu, gratulacje;)))

Serdecznie gratuluję

Bardzo dziękuję za wyróżnienie, gratuluję pozostałym.

Książka jest świetna. Mądre teksty, które warto wcielać w życie. Jeszcze raz bardzo dziękuję.