Czego oczekujemy od matek? - Forum

Wandziu Kochana bardzo Ci współczuję Twojego położenia i postawy Twojej Mamy.

To bardzo musi bolećjak własna matka traktuje nas jak służącą, nie powie dobrego słowa.

Życzę Ci z całego serca aby Twoja mama w końcu się zreflektowała i docieniła to co dla niej robisz i okazała Ci matczyną miłość.

Ja oczekuję od mamy wsparcia przede wszystkim. I wiem, że mogę na to liczyć. Ona może liczyć też na mnie.

Wandziu, Twoja mama bardzo Cię wykorzystuje i krzywdzi swoją postawą wobec Ciebie. Mam nadzieję, że jednak zrozumie swoje złe zachowanie i zmieni się. Może pomogłaby tu rozmowa? Albo Twoja postawa na "NIE" gdy Mama chce Cię wykorzystać??? Dużo si ły Ci życzę.

Moja mama zmarła 2 lata temu . Jej odejście było dla mnie na początku wielką ulgą . Mama miała paskudny nowotwór , nie było dla niej ratunku . doszły przerzuty na mózg - nie kontrolowała własnych zachowań , powiedziała mi na prawdę wiele przykrych rzeczy . Dzisiaj wiem , że ona tak wcale nie myślała , to nowotwór za nią myślał , a wszyscy byliśmy wobec niego niestety bezsikni . Mimo , że jestem w bardzo dojrzałym wieku nie wstydzę się przyznać , że bardzo brakuje mi mojej mamy ...

a ja myślę, że mam się nie zmieni...w tym wieku ludzie się nie zmieniają, chyba że na gorsze...

myślę, ze niewiele już możemy zmienić w zachowaniu/charakterze 40-50 latka, a co dopiero pani w podeszłym wieku...

ja tylko podziwiam, że nie powielasz schematu swojej matki i to zawsze mnie dziwiło, że czasem od "średnich" rodziców są wartościowe dzieci, bo że w drugą stronę...to mnie nie dziwi

Czyli od dobrych rodziców średnie dzieci?

Wiesz też parę ray przeszła mi też ta myśl przez glowę..A powinno być chyba odwrotnie...?

To trochę pewnie jest tak, że jak dzicko nie zaznało w dzieciństwie wiele szczęścia to z całych sił stara się aby ich dzieci mialy go więcej.

A Ci kochający , dobrzy rodzice potrafią przesadzić i milość zmienia się w rozpiszczanie.

myśle ze zalezne to od wieku jest. dzisdek tata mamy tez mieszka z rodzicami i poprostu z nudy czasem  powie cos przykrego.

Duniu też miałam podobny okres, ale postanowilam sobie odpuścić. Chyba z tego wyrosłam. Sama teraz jestem matką i na tym się skupiam.

Nie można zmusić sibie do milości do kogokolwiek. W takim wypadku szacunek jest wielką cnotą.

też...

ale najbardziej podziwiam, jak ktoś nie miał wzorców, a jest lepszy - bo to , że niektórzy powielają złe schamaty, to też wiemy...

Czego oczekujemy od matek?

Miłości...

W tym jednym słowie kryje sie wszystko inne...

I ja czuje tę miłość mojej mamy. Mam nadzieje, ze ona moja też.

Wandziu wiem co czujesz bo z moją matką łączą mnie podobne relacje. I też nie raz zastanawiam się czy gdyby ona teraz umarła poczułabym smutek czy jednak ulgę?

Dla kogoś z boku taka odpowedź moze wydać się szokująca, no bo jak to żeby dziecko nie kochało swojej matki?

U mnie tak niestety jest, nigdy nie czułam się kochana, mądra czy dobra. Wiecznie od małego matka rzucała mi kłody pod nogi i tak niestety jest do tej pory.

Postawiłam ją sobie jako antywzór którego za nic w świecie nie chcę naśladować.

Kiedy czytam takie wypowiedzi o relacjach z matką- podskórnie drżę. Nikt nie był nigdy dla mnie tak ważny- poza Córką, ale to inna miłość- nikt mnie tak bezwarunkowo, tak potężnie nie kochał jak Mama. W Jej oczach przeglądałam się co dnia, jak jestem mądra, utalentowana, piękna. W Jej ramionach niestraszne było żadne zło i świat niestraszny. Choć odeszła ponad 20 lat temu i miałam Ją tak krótko- Jej miłość dała mi siłę i wiarę w siebie na całe życie. Wszystko, co we mnie dobre- z Niej.

Ja nie wierzę, że matka może nie kochać swego dziecka. Myślę, że co nawjwyżej może nie umie tego okazać.  

piękne masz wspomnienia Elenai.

Co do miłości to jedną sprawą jest niemożność okazania miłości a czym innym rzucanie dziecku kłody pod nogi i działanie na jego niekorzyść.

Podobna sytuacja jaka miała miejsce w Niemczech w wakacje, kiedy opiekowałam się 98- letnią babcią- nie wiedziałam, że na "taką" akurat trafię, no ale "życzlliwa" osoba zaproponowała pracę i euro

Często i gęsto było tak, że gdy przygotowałam jej kolację (trzeba było wszystko rozdrabniać bo nie miała zębów) a ona potrafiła napluć w talerz

Gdy przychodziła je córka- tez miała do niej negatywny stosunek- chociaż córka robiła co mogła aby matkę zadowolić, ona nigdy się nie uśmiechneła do mnie przez miesiąc czasu! Widziała, że było mi ciężko, dźwigałam ją, była gruba, jeździła na wózku, była w pieluchach, - ja ani razu nie usłyszałam dziękuję, tylko: TY jesteś głupia, durna!

Nigdy nie chciałabym mieć takiej niewdzięcznej matki, ani babki

Moja matka jest alkoholiczką, ale wiem, że gdy teraz musiałabym się nią teraz zająć nigdy tak by nie postąpiła...

Przecież człowiek widzi, że ktoś się opiekuje, stara się aby tej osobie było jak najlepiej, dwoi się i troi, ja będąc tam omało nie nabawiłam się depresji i nałogu- palenia papierosów- tak miałam wszystkiego dość

Też babka zachowywała się jak hrabianka- podaj jej to, tamto, wiedziała, że umiem niemiecki i ją rozumiem a ona tylko : Essen, Essen, nigdy nie usłyszałam chociaż "bitte!" albo chociaż "danke"

Gdybym miała taką sytuację na co dzień, to nie wiem jak bym postapiła, mogłabym się opiekować i mieszkać z osobą, która docenia moją pracę, ale przy takiej, która ciągle ma "coś" do mnie- ja jestem słaba psychicznie i nie dałabym rady...

kiedys nie potrafilam docenic tego co moja mama robi dla mnie...ze robi to z milosci...dla mojego dobra, najczesciej wbrew mnie, ale dla mnie....

teraz doceniam ta milosc, ktora mi daje...i odwzajemniam ja z calego serca....

(chociaz czasem sie scinamy... kocham Cie Mamo)

od mamy nie oczekuje nic bo darzy mnie bezwarunkową miłością a to bardzo duzo :)

Smutne są historie gdy matka z corką są oddalone od siebie, ja mam dobra relację ,ale matka mojej mamy też miala paskudny charakter, to że moi rodzice wytzrzymaki to wszystko to cud.

Podlacze sie pod to co napisalas...bo moja mama bardzo podobnie mnie traktowala....i tez nie bylam w stane pewnych rzeczy i dzialan zrozumiec....teraz jestem jej wdzieczna za wszystko! :)

Wiadomo, ze nie zawsze jest kolorowo, czasem sie zetniemy....moje relacje z mama nie sa idealne, ale nie umniejsza to naszym uczuciom!

Ja oczekiwałam i nadal oczekuję od mojej mamy akceptacji moich poglądów, zachowań, działań.
Nie zawsze rozumie moje postępowanie, nie zawsze je akcepuje. Odkąd pamiętam wysoko zawieszała mi poprzeczkę, którą ja nie zawsze potrafiłam pokonać. Dlatego często była ze mnie niezadowolona.
Wiem, że to wynika z jej miłości do mnie, że chciała i chce dla mnie jak najlepiej, ale ja również już wiem, że ta poprzeczka wcale nie musi być tak wysoko, żebym czuła się szczęśliwa...

a to "czad" babka Ci się trafiła!

ja też pracowalam kiedys w wakacje w Niemczech w takim "Dziadkowie" - też były babcie "w odlocie" po psychotropach, albo stare "faszystki" (całe szczęscie, że byłam dla nich "schone Blonde" :)

tak sobie wtedy pomyślalam, że może nie mamy najbogaciej w tej naszej Polsce, ale jesteśmy tak bardziej "razem" w tych swoich rodzinach, a nie dogorywamy gdzieś w "wypasionych" umieralniach...Ci ludzie przede wszystkim byli przerażająco samotni i to było duże przezycie dla mnie, wtedy niespełna 23-letniej ...

doceniajmy to - co mamy!

Amen.