1 rozłąka :( - Forum

ja jeszcze się nigdzie nie wybieram , ale czasami się już zastanawiam co by bylo gdyby ...
tzn myślę o tym żeby iść do pracy i zastanawiam się jak te kilka godzin wytrwać??

Współczuję. Ja najdłużej zostawiłam Szymka na 3 h, jak poszłam do fryzjera. To było dla mnie stanowczo za długo. Nie wyobrażam sobie rozstać się z nim na dłuzej :((

Jak narazie nie mieliśmy tak dlugiej rozłąki,ale chyba niedługo ona nas czeka!!!Będę zmuszona iść do pracy.

Współczuję, ja nie wyobrażam sobie tego. Jakoś nie potrafię zostawić synka na dłużej niż 3-4 godziny. Ostatnio nawet na zakupy czy też do urzędów go zabieram.

Głowa do góry Tatusiowie świetnie sobie radzą bez nas.Co byś powiedziała,gdyby twoje dzieci 2 miesiące leżały w inkubatorach i widywałabyś je tylko kilka godzin w ciągu dnia?

To tylko dwie noce

Miałam takąp racę że wyjeżdźałam w niedzielę w nocy wracałam w czwartek było ciężko ale jak trzeba było to poprostu trzeba i już Szymon zostawał z babcią i jakoś dawaliśmy radę ale fakt teraz sobie tego nie mogę wyobrazić jak miała bym zostawić dwójkę

Ciężko rozstawać się z maluchami, jeśli nie ma potrzeby, nie zostawiam, to chyba też nie jest zbyt dobre. Jestem jak matka-kwoka...

Ja jeszcze nigdy nie rozstałam sie z córka na dłuzszy okres, niz pare godzin...

Jak Michas miał dwa lata na tydzień wyjechałam w delegację do Niemiec..myślałam że będzie trudno ale nie było:) Czas szybko zleciał i wróciałam:) Nie bójcie się :)

Ja też będę mieć podobny problem, gdy każą mi w firmie wyjechać w delegację :(

Ale raz już miałam podobny dylemat - jak wracałam do pracy,a mały miał 7 m-cy i jakoś kilka dni wystarczyło, abyśmy się "przestawili", bo do tamtej pory byliśmy ze sobą "non-stop"

Teraz ma prawie 1,5 roku i mam nadzieję, że przetrzyma jedną noc beze mnie, choć to znowu będzie wyzwanie...

Pierwszy raz wyjechałam krótko przed pierwszymi urodzinami Młodego. Rozpoczynałam nową pracę i musiałam spędzić 3 dni w Warszawie na szkoleniu. Pamiętacie zapewne jak się tym przejmowałam bo wspieraliście mnie przeogromnie :))) Wszystko było by ok gdyby pierwszego dnia nie okazało się, że Tymek ma rota. Ale daliśmy radę. Czas szybko mija. A tatusiowie są rewelacyjni w opiece nad maluszkami. I od czego są telefony?

Od tamtego czasu wyjeżdżałam już kilkakrotnie - na dwa, trzy dni. Młody zawsze witał mnie z otwartymi rękami i z przejęciem dopytywał się gdzie byłam i co robiłam.

pierwsza rozłąka była długa,było to jak poszłam do pracy. Myślałam, że będzie tragicznie ale nie było.Córkę od razu musiałam zostawić z nianią, miała wtedy ok.5 i pół miesiąca.Wytrzymałam i Ty też wytrzymasz :)

mój mały miał 3 tygodnie to już go zostawiałam bo do szkoły jezdziłam ale zostawał z moja mamą więc sie o nic nie bałam raz go zostawiłam z moim młodszym bratem to w szkole sie skupić na niczym nie mogłam ale sobie poradzili jakoś, a jak z ojcem zostaje to wtedy jest grzeczniutki bo jak jest ze mna to wyje bo wie że ja będe skakać nad nim.

moja mała miała 2,5 roku kiedy musiałam wrocic do pracy,a Zuzka pójść do przedszkola...niestety 10godz.a czasami dochodziło do 12godz,rozłąki nie wytrzymała ani ona ani ja po ponad 2miesiącach zrezygnowałam z pracy i przedszkola...teraz wiem,że jestem zbyt opiekuńcza ,ale nie żałuję tej decyzji ,to jest barzo ciężkie kiedy ma się tylko dla siebie swój skarb i przejść nagle taka rozłąkę

Zawsze z mężem mówiliśmy, że nasze dzieci to takie "cygany" - mogły wszędzie zostać, nie płakały, zarówno u moich rodziców, jak i u teściów na wsi. Z pójściem do przedszkola też nie mieliśmy żadnych kłopotów. cała trójka od samego początku chętnie chodziła i nigdy nie płakała że nie chcą do niego iść... Z Oliweczką też jest podobnie.

Przeżyliśmy :) A nawet lepiej niż moglibyśmy sobie wyobrażać :)

No widzisz i niepotrzebnie sie martwiłaś.

Dzieci czasem potrafią się lepiej dostosować, niż my myślimy...

Juz jak Julka miała m-c wróciłam do szkoły (studium zaoczne) i zostawiałam ja pod opieka taty na kilka godzin w piatki, soboty i niedziele. Karmiłam. Wiedziałam, z eprzy tacie nic jej sie nie stanie!

No to gratulować.