Znęcanie się psychiczne

Jak byłam dzieckiem marzyłam, że przyjdzie nowa mama, pokocha mnie i będę jej małą księżniczką. Przetrwałam chyba tylko dzięki tym marzeniom.

Aż się popłakałam jak to przeczytałam :( Bardzo smutna historia. Może powinnaś udać się do psychologa, żeby pomógł Ci wymazać z pamięci przykre wspomnienia i pomógł cieszyć życiem?

Zgadzam sie z Ania.Powinnas isc do psychologa.Ilez to okrutne dziecinstwo bedzie Cie przesladywalo.Nie daj i poszukaj pomocy!POWODZENIA!!

Myślę, że nie da się skreślić przeszłości i wymazać wspomnień. Myślę, że już sobie poradziłam, a fakt, że powracają obrazy z przeszłości jest czymś nie do wymazania. Czuję, że momentem, w którym powróciłam do życia był moment, kiedy postanowiłam odejść od "niej". Zakończyć tę toksyczną relację. Poukładałam swoje życie i jestem szczęśliwa. Mam cudownego męża, dobrą nową rodzinę. Dbają o mnie i kochają mnie bez względu na wszystko.  Dla mnie pomocna okazała się książka "Toksyczni rodzice". To dzięki niej zrozumiałam, że wcale nie mam obowiązku jej wybaczać, walczyć z własnym sumieniem. Zraniła mnie, sponiewierała i zabiła moją dziecięcą naiwność. Oszukała i wykorzystała. Nie chcę mieć z nią nic wspólnego chociaż nie życzę jej źle. Niech będzie zdrowa, niech jej się wiedzie tylko niech nie próbuje znowu wchodzić w moje zycie. Do tego wstępu nie ma. Nie zobaczy swoich wnuków, nie spotka się z moją rodziną.  Zresztą chyba nawet nie czuje takiej potrzeby, bo jak leżałam w szpitalu i walczyłam o życie to nawet nie zadzwoniła. Takie jest życie, ale musimy zrobić wszystko, żeby zawalczyć o siebie.

dobrze ze choc po nieszczesliwym dziecinstwie,  final okazal sie pozytywny.

Tak, finał zdecydowanie jest pozytywny choć droga do szczęścia i miłości była długa i kręta. Swoje przeżyłam, ale gdybym miała przeżyć życie jeszcze raz i być ze swoim mężem to przeżyłabym tak samo. A gdybym miała przeżyć inaczej, ale bez niego to nie chciałabym takiego życia. Wszystko ma swój cel, moje doświadczenia w pewnien sposób uwrażliwiły mnie. Myslę, że dzięki temu realizuję się w pracy, bo oddaję dzieciom całe swoje serce. I wiem jakich błędów nie popełniać wychowując swoje dziecko. Najważniejsze dla mnie jest to, żeby miało dobre dzieciństwo i dużo miłości. Może gdyby nie moja przeszłość nie wiedziałabym co tak naprawdę w życiu jest ważne.

Jak bardzo cię rozumiem ! Tu psycholog nie pomoże Jeżeli masz swoją rodzinę to skup się na niej Mnie życie tak doświadczyło przez matke, że nie mam swojej rodziny , bo i na to mi nie pozwoliła Staram się nie wracać do przeszłości, ale się nie da Tarana dla mnie nigdy się nie zabliżni Ona ciągle jest otwarta...

Niestety takie przeżycia, zwłaszcza jeśli miały miejsce od najwcześniejszego dzieciństwa, pozostawiają uraz w psychice już na zawsze. Tak to jest z nami, że pamiętamy rzeczy wesołe i smutne - te ani wesołe, ani smutne wylatują z naszej pamięci.

Myślę, że dobrze zrobiłaś zrywając kontakty z matką bo to choć na chwilę oderwie Cię od tych strasznych wspomnień...

To prawda, też uważam, że psycholog nie pomoże. Ja właśnie skupiłam się na rodzinie, ona jest dla mnie najwazniejsza. Zrozumiałam też, że trzeba walczyć o siebie i swoją godność. Dzisiaj, z perspektywy czasu uważam, że zerwanie kontaktu z matką było najlepszą decyzją jaką mogłam podjąć. Bolało, bo wiem, że byłam od niej w pewien sposób uzależniona (im bardziej się znęcała nade mną, tym mocniej ją kochałam). Teraz jestem wolna od jej nienawiści. I chyba dumna z siebie, bo wygrałam z własnymi emocjami, z własnym życiem.

Bez niej jest lepiej. Bez niej jest normalnie. Dzięki, że jesteście.

widac ze jestes silną i madrą kobieta mimo tego co spotkało cie w zyciu :)

Dziękuję madax78, ale tą siłę właśnie dały mi doświadczenia. Nie było łatwo, trudno jest pogodzić się z tym, że nie ma się tego, co w życiu najważniejsze: rodzicielskiej miłości. Dzisiaj jestem kochana przez swojego męża i zrobie wszystko (naprawdę wszystko), żeby naszemu dziecku tej miłości nie zabrakło.

Rozumiem cie..Bo to samo przeszłam co ty.

Ja również.

to przykre...współczuję ...Mama to najważniejsza osoba dla dziecka

Dla mnie moja matka jest nikim.

dla mnie tez.

ojciec tak samo

Mój tata już niestety nie żyje prawie 7 lat.

swego znac nie chce

dziewczyny jak mi się smutno zrobiło... tak wam współczuję. ja mam przecudownych rodziców!