Mózg dzieci nadpobudliwych ma zaburzone procesy, które pozwalają mu odbierać i porządkować wrażenia odbierane z zewnętrznego świata. Dzieci są bombardowane przez bodźce, w których nie mogą się połapać. Maluch odbiera równie intensywnie wszystkie pojawiające się w tym samym czasie odgłosy. Warkot silnika przejeżdżającego samochodu, woda lecąca z kranu i dźwięki muzyki płynące z radia wywołują u niego w głowie kakofonię i dochodzi do ogólnego zamętu.
Przyczyny i rodzaje nadpobudliwości
Nadpobudliwość może obejmować jedną lub wszystkie strefy funkcjonowania dziecka.
W sferze ruchowej dziecko nie może pozostawać w bezruchu. Chodzi podczas lekcji po klasie, wymachuje rękami i podskakuje. Gdy siedzi macha nogami i porusza palcami rąk.
W sferze poznawczej dziecko nie potrafi się skoncentrować i najmniejszy bodziec odrywa je od wykonywanej czynności. Często udziela ono nieprzemyślanych odpowiedzi i pobieżnie rozwiązuje zadania.
W sferze emocjonalnej nadpobudliwość dziecka wyraża się w bardzo silnych reakcjach o wzmożonej ekspresji uczuć. Dziecko nie panuje nad emocjami i z byle powodu reaguje agresywnie.
Przyczyny nadpobudliwości to:
- czynniki uszkadzające komórki nerwowe jak alkohol i narkotyki,
- choroby zakaźne, zatrucia ciążowe lub niewłaściwe odżywianie się,
- urazy mechaniczne lub niedotlenienie w trakcie porodu,
- urazy mechaniczne czaszki w okresie dziecięcym.
Nadpobudliwe dziecko i wpływ na jego funkcjonowanie
Duże znaczenie na funkcjonowanie dziecka ma środowisko, w którym żyje. Atmosfera rodzinna, wymagania najbliższego otoczenia, a także styl wychowania w rodzinie oraz zaspokajanie potrzeb psychicznych dziecka to ważne czynniki określające jego życie. Z pewnością nie sprzyja dziecku spędzanie czasu przed telewizorem lub komputerem
Kilka wskazówek, jak postępować z dzieckiem nadpobudliwym?
- Dziecko powinno być otoczone ciepłą i życzliwą atmosferą a wszystkie problemy powinny być załatwiane w momentach jego wyciszenia.
- Chore dziecko musi mieć jasno określony system zasad i reguł określających jego codzienne życie. Terminy wszystkich codziennych zajęć powinny być określone co do minuty i każdy kolejny dzień powinien przebiegać w identycznym rytmie.
- Do dziecka należy mówić głośno, stanowczo i wyraźnie. Nie lubią one długich wypowiedzi.
- Gdy chcemy, aby dziecko coś zrobiło, szczegółowo podajemy polecenia , co ma zrobić. Nie wystarczy hasło „umyj się”. Musimy powiedzieć „weź mydło i ręcznik” „wymyj nim twarz” „nałóż na szczoteczkę pastę” itd.
- Izolujmy dziecko od wielu zbędnych bodźców. Potrzebuje ono jak najwięcej spokoju. Pokój do nauki powinien być zupełnie wyciszony i w miarę pusty.
- Dla nadpobudliwego dziecka korzystne są zabawy związane z szeregowaniem i układaniem przedmiotów w najbliższym otoczeniu.
- Dzieci nadpobudliwe łatwiej psocą. Męczą się monotonią i zaczynają rozrabiać a w poczuciu krzywdy reagują agresją.
- Większość dzieci wyrasta z ADHD. Jednak konieczna jest odpowiednia terapia pod bokiem specjalisty.
ZOBACZ RÓWNIEŻ:
Jak wspierać rozwój psychiczny dziecka?>>
