Zarówno inseminacja, jak i in vitro to procedury służące wspomaganiu rozrodczości. Mogłoby się wydawać, że są one podobne, ale mimo podobnego efektu, jaki mają przynieść – diametralnie się różnią. Obie są wykorzystywane w leczeniu niepłodności.
Inseminacja a in vitro – czym się różnią?
Inseminacja domaciczna (IUI) jest mało inwazyjnym zabiegiem, który przeprowadza się w klinice lub gabinecie, a pacjentka po jej wykonaniu może niemal od razu udać się do domu. Jej skuteczność według Europejskiego Towarzystwa Rozrodu i Embriologii wynosi 12 procent u kobiet do 40 roku życia i 8 procent u kobiet powyżej tego wieku. Dane te dotyczą inseminacji nasieniem partnera lub męża, bo inseminacja może być również wykonana przy użyciu nasienia dawcy. Czym się różnią in vitro i inseminacja? Inseminacja może być wykonana na cyklu naturalnym kobiety, który należy jednak monitorować za pomocą USG w gabinecie, aby określić przybliżony czas pęknięcia pęcherzyka.
Aby mieć pewność lekarz podaje pacjentce w procesie inseminacji zastrzyk lub lek z odpowiednim hormonem, który wspomaga owulację i pęknięcie pęcherzyka w określonym czasie. W wyznaczonym terminie inseminacji partnerzy pojawiają się w klinice, gdzie około dwie godziny przed zabiegiem mężczyzna oddaje nasienie. Przez 3 do 5 dni przed zabiegiem para powinna zachować wstrzemięźliwość (zwłaszcza mężczyzna). Po oddaniu nasienia do inseminacji jest ono specjalnie przygotowane i selekcjonowane (wybiera się plemniki zdrowe, o największej ruchomości), a następnie lekarz podaje je do macicy kobiety za pomocą katetera (miękka, wąska rurka). Od razu po zabiegu można opuścić gabinet lekarski i nie ma potrzeby pozostawania pod opieką lekarza.
Procedurę inseminacji można również wykonać na cyklu wspomaganym terapią hormonalną, gdzie zwykle udaje się uzyskać 2-3 pęcherzyki.
Inseminacja a in vitro – różnice w procedurach
In vitro (IVF) jest już zdecydowanie bardziej skomplikowaną metoda wspomagania rozrodu i leczenia niepłodności. Czas trwania tej procedury jest dłuższy niż inseminacji, kobieta pozostaje pod opieką lekarza. Inseminacja a in vitro czym się różnią? In vitro to zupełnie inna procedura niż inseminacja. Przede wszystkim różnią się tym, że w In vitro po diagnostyce partnerów przeprowadza się stymulację hormonalną jajników, która kończy się ich punkcją i pobraniem komórek jajowych. Pobranie komórek odbywa się w znieczuleniu, dlatego kobieta po taki zabiegu pozostaje przez kilka godzin pod opieką lekarza. Po pobraniu komórek jajowych, są zapładniane w warunkach laboratoryjnych wcześniej pobranym od partnera nasieniem.
Następnie zapłodnione komórki jajowe przechodzą kolejne stadia rozwojowe i w odpowiednim momencie (po 3-5 dniach, w zależności od kliniki i procedury), następuje ich transfer do macicy. Po transferze kobieta zwykle również wspomagana jest hormonalnie przez co najmniej dwa tygodnie – do momentu wykonania testu ciążowego. A w przypadku uzyskania ciąży, wsparcie odpowiednimi lekami ma miejsce nieco dłużej.
CZYTAJ TEŻ >> Co stosować na mdłości w ciąży?
