Autor zdjęcia/źródło: apis74
Pietruszka zwyczajna osiąga wysokość do około 50 cm, ma pierzaste listki, w ładnym, połyskującym, zielonym kolorze (jaśniejsze i mniejsze niż u selera). Kwitnie kwiatami drobnymi, zielonożółtymi i zebranymi w baldach złożony z 10 do 20 szypułek. Owocami są jajowate rozłupnie, brunatnozielonkawej barwy o średnicy do 3 mm. Korzeń ma najczęściej barwę białą jest zwarty i ma twardy miąższ. Oprócz naci właśnie korzeń jest jedną z części użytkowych rośliny.
Pietruszka zwyczajna zawiera olejki lotne (w tym około 20% mirystycyny[1], około 10% to apiole[2] oraz inne terpeny), flawonoidy, kumaryny, witaminy A, C, B1, B2 i E wysoki poziom żelaza (8 mg w 100 g świeżej natki), oraz sporo magnezu (52 mg w 100g korzenia). Należy pamiętać, że zawarte w pietruszce mirystycyny i apiole są toksyczne. Są środkami pobudzającymi macicę i nie powinny być podawane kobietom w ciąży. Zresztą co ciekawe – pietruszka zwyczajna jest również rośliną trującą dla większości ptaków. Natomiast jest bardzo pożyteczna dla zwierząt, lecząc choroby takie jak zgnilizna racic u owiec i kóz.
U nas przede wszystkim stosuje się świeże liście pietruszki zwyczajnej, które są bardzo pożywne i mogą stanowić witaminowy i minerałowy dodatek do codziennej diety. Nasiona pietruszki mają właściwości moczopędne i są używane w leczeniu skazy moczanowej, reumatyzmu, oraz artretyzmu. Ponadto poprzez nerki wypłukują toksyczne odpady z zainfekowanych stawów.
Korzeń pietruszki w medycynie ludowej jest wykorzystywany do leczenia takich dolegliwości jak wzdęcia, zapalenie pęcherza i dolegliwości reumatyczne.
Pietruszka jest również wykorzystywana jako zioło łagodzące bóle menstruacyjne, jako „wywoływacz” spóźnionej miesiączki, w chorobie górskiej, bólach i wrażliwości piersi, w przypadku raka, płuc czy też przewlekłego zapalenia ucha środkowego.
Z pietruszki zwyczajnej można również przygotować olejek, jednak ze względu na silne działanie należy używać go bardzo ostrożnie, gdyż może wywołać u osób wrażliwych podrażnienie, a nawet zapalenie skóry. Również osoby cierpiące na choroby zapalne nerek powinny zrezygnować z używania dużych ilości pietruszki zwyczajnej.
Dla nas pietruszka zwyczajna to jednak nie zioło z jego właściwościami leczniczymi, ale przede wszystkim warzywo wykorzystywane w kuchni. Obie odmiany tzn. naciowa i korzeniowa są bardzo popularne i praktycznie codziennie używane do przygotowywania posiłków. Liście pietruszki (natka) dodaje się do zup, mięs duszonych, placków, różnych potrawek, do ryb, owoców morza, a także do sałatek, musów warzywnych i mięsnych. Korzeń używany jest to przygotowania wywaru, zup, sałatek, stanowi dodatek do potraw zarówno warzywnych jak i mięsnych. Olejek pietruszkowy z liści oraz nasion jest używany do przyprawiania konserwowanego lub puszkowanego mięsa, do sosów, marynat, pieczonych wyrobów oraz zup.
Aby przez cały rok cieszyć się zapachem i aromatem świeżej natki pietruszki należy ją zamrozić. Można to zrobić zaraz po zerwaniu świeżych listków np. w woreczkach lub w foremkach na lód. Przechowywana w ten sposób pietruszka nie traci swoich walorów smakowych i utrzymuje ładny zielony kolor. Innym popularnym sposobem przechowywania pietruszki jest jej suszenie. Jednak poprzez tę metodę tracimy intensywnie zielony kolor natki.
Źródła:
http://zielnik.herbs2000.com/ziola/pietruszka.htm
http://pl.wikipedia.org/wiki/Apiol
http://pl.wikipedia.org/wiki/Mirystycyna
Ulf Bohmig „Nasze zdrowie”
