Gdy jesteśmy rodzicami, temat dziecięcej kupki zawsze przewija się w rozmowach. Czy ma odpowiedni kolor, konsystencję, ile razy maluch powinien się wypróżniać? Dość częstym problemem okazują się być zaparcia. Są one uciążliwe dla szkraba, jak i rodzica. Kiedy mówimy o zaparciu i najważniejsze – co wtedy robić?
Zaparcia u dziecka: objawy
Maluszkowi dokuczają zaparcia, gdy wypróżnia się z dużym trudem i z bólem, oddawanie kupki wymaga wysiłku, a wydalanie jest rzadsze niż co trzy dni. Kupki są wtedy twarde, suche, zwykle kuliste. Niekiedy możemy zauważyć domieszkę śluzu, a nawet odrobinkę krwi.
Dziecko cierpiące na zaparcia, w obawie przed bolesnym wydaleniem, nieraz wzmacnia nieprzyjemne doznania przez przyjmowanie „blokującej” pozycji (zaciskanie pośladków, trzymanie za pupę).
Zaparcia u niemowlaka: co robić
Utrzymującym się zaparciom mogą również towarzyszyć objawy poboczne, takie jak: nudności, mniejszy apetyt, rozdrażnienie, ospałość, bóle głowy.
Zaparciem nie jest więc na pewno wypróżnianie w odstępach kilkudniowych u 3-4-miesięcznych niemowląt karmionych piersią. Układ pokarmowy wtedy dojrzewa, a mleko mamy jest lekkostrawne. Jeśli kupka ma prawidłową konsystencję, a jej wydalanie nie wywołuje bólu, na pewno nie mamy do czynienia z zaparciem.
Gdy dziecko ma trudności z wypróżnieniem się, zwykle zaczynamy od lekkiej zmiany diety. Szacuje się, że nawet 95% zaparć jest skutkiem niewłaściwej diety, nie związanych natomiast w żaden sposób ze stanem chorobowym. Przede wszystkim powinniśmy wyeliminować z diety słodycze, zwłaszcza czekoladę, a niemowlętom nie podawać zbyt wcześnie produktów bezmlecznych bądź mleka krowiego.
Jak leczyć zaparcia u dzieci: wyjaśnia pediatra
Świetnie sprawdzą się śliwki. Już niemowlętom można podać deserek z suszonych śliwek (dostępny także w słoiczkach). Przed posiłkiem dobrze jest wypić pół szklanki kompotu z suszonych śliwek lub przegotowanej wody. Jabłka, gruszki czy maliny również korzystnie wpływają na perystaltykę jelit.
Konieczne jest przyjmowanie dużej ilości płynów, najlepiej wody, ale nie słodkich napojów i soków z kartonu. Dzieciom trzeba podawać rzadkie zupki, owoce, warzywa, produkty zbożowe (kasze, pieczywo razowe) oraz przetwory mleczne (jogurty, maślanka, kefir).
Jaki są najczęstsze przyczyny zaparać u dziecka?
Pamiętajmy jednak, że przyczyny zaparć nie leżą wyłącznie po stronie błędów dietetycznych. Ta przykra dolegliwość może też być skutkiem:
- nieprzyjemnych bolesnych doświadczeń
Ich efektem mogą być tzw. „zaparcia nawykowe”. Wydalanie zbitego stolca kojarzy się z bólem, więc maluch chce tego uniknąć. Wstrzymuje stolec, woda z jelita jest wchłaniana przez organizm, przez co kupka staje się jeszcze bardziej twarda. A to tylko pogarsza sytuację.
- nowego miejsca, stresu
Takie nowe miejsce wiąże się nie tylko z wyjazdami, ale przede wszystkim z edukacją przedszkolną. Do tego dochodzi przecież stres. Wypróżnieniom nie sprzyjają złe warunki sanitarne.
- niechęci do nocnika
Niechęć spowodowana jest często zbyt wczesnym sadzaniem na nocniku lub sytuacją psychiczną w domu związaną z tym tematem (np. przytrzymywaniem dziecka na nocniku aż do momentu zrobienia kupki)
- podawania preparatów żelaza oraz nadmiar witaminy D
- chorób przewodu pokarmowego.
