Zanim lekarz może przepisze odpowiednie leki i zaleci psychoterapię, należy podjąć następujące kroki:
1. Informacje zebrane od rodziców na temat rozwoju dziecka i obecnego jego zachowania.
2. Informacje uzyskane od nauczyciela na temat zachowania dziecka w szkole lub w przedszkolu. Lekarz musi zebrać dokładne dane na temat zachowania dziecka wśród rówieśników - jakie sprawia kłopoty nauczycielom i w jakich sytuacjach, czy skarżą się na niego koledzy szkolni, na czym polegają związane z nim kłopoty wychowawcze.
3. Badanie pediatryczne i neurologiczne. Celem tych badań jest diagnoza ewentualnych uszkodzeń ośrodkowego układu nerwowego lub innych przyczyn nadpobudliwości. Może wykluczyć zatrucie ołowiem lub nadczynność tarczycy. Konieczne jest także badanie słuchu i wzroku.
4. EEG - umożliwia wizualizację pracy mózgu w postaci komputerowego zapisu graficznego.
| ADHD - fakty i mity |
5. Obserwacja zachowania dziecka. Lekarz ocenia m.in. postawę ciała, lokomocję, wygląd zewnętrzny, zachowanie, sposób oddychania, reakcje na bodźce zewnętrzne.
6. Rozmowa z dzieckiem. Lekarz musi nawiązać dobry kontakt z pacjentem i dowiedzieć się, jakie są jego najważniejsze problemy, szczególnie w szkole i w kontaktach z rówieśnikami.
7. Ocena nasilenia problemu nadpobudliwości psychoruchowej i zaburzeń koncentracji uwagi oraz zachowań problemowych przy pomocy skali kwestionariuszy diagnostycznych, czyli arkuszy pytań przeznaczone dla nauczycieli i rodziców.
8. Ocena aktywności ruchowej dziecka.
9. Ocena ilorazu inteligencji. Sprawdza się go za pomocą odpowiednich testów. Dzieci z ADHD mają zazwyczaj wysoki iloraz inteligencji. Jedyna różnica między dziećmi utalentowanymi bez ADHD a tymi z zespołem ADHD polega na tym, że te pierwsze kończą to, co zaczęły, te drugie zaś porzucają rozpoczęte projekty.
Dr n. med. Kinga Szymona, specjalista psychiatrii dzieci i młodzieży, Specjalistyczne Centrum Psychoneurologii Modus w Lublinie, Fundacja Alpha.
