1. Swoją uwagę skupiaj na konkretnym zachowaniu, a nie na jego ocenianiu. Ze swojego codziennego słownictwa usuń z takie przymiotniki, jak „mądry, grzeczny, dzielny, dobry, posłuszny” itp.
2. Bądź konsekwentna/y. Jeśli nie dasz dziecku obiecanej nagrody, bądź przed czasem opuścisz nałożoną karę nie tylko wzbudzisz mentlik w głowie dziecka, ale także dasz mu powód do sprzeciwiania się Twoim decyzjom.
3. Naucz się odróżniać sytuacje, w których Twoje dziecko ma problem od tych, w których problem masz Ty.
4. Zwróć uwagę na swoją nadopiekuńczość oraz brak zaufania i cierpliwości do umiejętności malucha. Rodzic nie powinien pomagać i ułatwiać życia dziecku na każdym kroku. Niewskazane jest także wyręczanie go czy dostarczanie gotowych rozwiązań.
5. Często i aktywne słuchaj tego, co dziecko ma Ci do powiedzenia. Z jednej strony umocni to Waszą więź, a dodatkowo sprawi, że Wasze relacje będą bardziej autentyczne.
6. Chwal dziecko za wszystkie osiągnięcia tak, aby rzeczywiście poczuło się ono docenione. Zamiast zwykłej, tendencyjnej pochwały „piękny rysunek” wystarczy dodać coś prosto od siebie, powiedzieć np. „Wygląda na to, że bardzo dużo pracy włożyła/eś w ten rysunek – użyła/eś wielu kolorów, zamalowała/eś cała kartkę i nie zostawiła/eś ani jednego białego miejsca”.
7. Pamiętaj, że masz prawo poczuć się zła, wkurzona, wściekła czy smutna. To są tak samo ważne i naturalne emocje jak radość, szczęście czy zadowolenie. Gdy nie okazujesz dziecku swoich prawdziwych emocji – udajesz, a tym samym przestajesz być szczera/y i autentyczna/y. A to jest prosta droga do utraty zaufania, jakim Cię ono darzy…
